Welkom op Kerstverhalen.com

Een reactie

Kerst is voor velen een tijd van gezelligheid, saamhorigheid en samenzijn met familie en vrienden. We hopen op een witte kerst, al zijn die tegenwoordig schaars. Maar kerst is ook een tijd van verhalen over hoop, wonderen en magie. Kerstverhalen die worden verteld terwijl de familie aan het kerstdiner of rond de kerstboom zit.

Kerstverhalen

Kerstverhalen lees je op Kerstverhalen.com.Iedereen heeft zijn eigen kerstverhalen. Herinneringen aan die ene mooie kerst uit je jeugd, de eerste kerst samen met een geliefde of juist de laatste kerst die je met een dierbare hebt gevierd. Het is zonde als geschreven verhalen, of ze nu gebaseerd zijn op de werkelijkheid, of zijn ontstaan in de fantasie van de verteller, niet worden gedeeld.

Ik (Martin van Dam) schrijf zelf al sinds mijn jeugd graag verhalen. Het is een persoonlijke traditie om ieder jaar een kerstverhaal te schrijven en uiteraard toe te voegen aan deze site. Mocht je ook nieuwsgierig zijn naar andere verhalen die ik heb geschreven, kun je daarvoor terecht op mijn weblog.

Daarnaast hebben op dit moment 2 andere auteurs hun kerstverhalen gedeeld op deze website. Door hieronder op de namen van de auteurs te klikken, kom je in een overzicht van al hun verhalen op deze website.

M.G. van Dam
Th.G. Baalman
Th. Aronds

Contact

Heb je vragen of suggesties voor deze website, of wil je je eigen kerstverhalen toevoegen? Dan kun je een bericht sturen naar contact@kerstverhalen.com.

Sterrenstof

Een reactie

De schemering spreidde zich langzaam uit over het landschap. Een frisse bries liet de lucht om ons heen verder afkoelen, dus trok ik Noa dichter tegen me aan. We zaten naast elkaar op de bank in de voortuin en tuurden omhoog. Ineens schoot zijn arm de lucht in en liet hij zich van de bank glijden.
“Daar is ze, daar is ze,” riep hij terwijl hij opgewonden begon te springen, “Ziet mama ons ook?”
Ik hurkte naast hem en wreef met mijn hand door zijn haren. “Natuurlijk, lieverd. Ze kijkt nergens anders naar.”
Ik sloot mijn ogen en vroeg me af hoe een jaar tegelijkertijd zo snel en zo tergend langzaam voorbij kon gaan. Een dronken bestuurder had onze wereld leeg gemaakt, maar mijn hoofd bleef vol. Vol met vragen, verwensingen en angst. Die angst richtte zich nu eerst op morgen. Want hoe moesten we die dagen doorkomen zonder haar.
Noa trok aan mijn arm.
“Papa knuffel.” Noa strekte zijn armen uit. Ik tilde hem op en hij sloeg zijn armen rond mijn nek.
“Kom, het is bedtijd voor kleine sterrenkijkers,” zei ik zo opgewekt mogelijk.
Noa draaide zijn hoofd en zwaaide naar de sterrenhemel. “Dag mama, tot morgen.”
Lees verder

De elfenboom

Laat een reactie achter

Vanaf een afstandje keek Emma naar de kerstboom op het centrale plein van het winkelcentrum. De takken hingen bijna tot op de grond en waren versierd met rode kerstballen, zilverkleurige slingers en honderden lampjes die een warme gele gloed uitstraalden. Een uur eerder had ze met het lokale kinderkoor kerstliedjes gezongen bij diezelfde kerstboom.
Zuchtend keek ze op haar telefoon. Er waren al twintig minuten verstreken sinds ze het bericht van haar vader had gekregen dat hij in de file stond. Ze liep naar een bankje vlakbij de boom. Ze wilde net gaan zitten, toen vanaf de top van de boom kleine glitters naar beneden dwarrelden en op de takken neerdaalden.
Emma liep dichter naar de boom toe en veegde met haar hand over een tak, waardoor glitters omhoog vlogen en op haar hand landden. Voordat Emma een stap achteruit kon doen, kwam er vanuit de boom een wit licht dat haar opslokte. Om haar heen werd het snel kouder. Ze sloeg haar handen om haar lichaam en verloor haar evenwicht. In plaats van de harde vloer van het winkelcentrum, landde ze achterover op een koude, zachte ondergrond.
Lees verder

Winterwonderland

Laat een reactie achter

Ze zat op een bankje in een wereld waarin alle kleur was weggepoetst door sneeuwvlokken die alles bedekten met een deken van kou. Lena had haar ogen dicht en snoof de diepvriesgeur op die haar gedachten naar een herinnering uit haar kleutertijd leidde. Het was er een die was gevuld met waterijsjes en ijskoude aardbeiensmoothies die haar vader voor haar maakte. Een moment lang voelde ze de warmte door haar lichaam stromen, die ze samen met hem was kwijtgeraakt.
Stemmen brachten haar terug naar het hier en nu. Twee jongens uit de buurt keken haar verschrikt aan, alsof ze uit het niets was verschenen.
“Waar komt die verschrikkelijke sneeuwvrouw vandaan?” en “we moeten de Ghostbusters bellen, het spookt daar,” riepen ze. Stoïcijns keek ze de jongens aan, terwijl ze de sneeuw van haar kleren veegde en langzaam opstond. Met tegenzin maakte ze aanstalten om naar huis te gaan, waar de echte kilte op haar zou wachten. Maar ze had nog geen drie stappen gezet, toen haar aandacht werd getrokken door een rode kerstmuts die voor haar voeten op de grond lag. Lena pakte hem op en zag tot haar verbazing dat op de voorkant haar naam geborduurd was. Ze keek om zich heen, maar er was niemand meer te bekennen. Toch hoorde ze duidelijk iemand fluisteren: “Zet hem op je hoofd.”. Lena keek aarzelend naar de rode muts in haar hand, haalde haar schouders op en zette hem op haar hoofd. Op dat moment begon de wereld om haar heen te draaien. Lees verder

De Winterspiegel

Laat een reactie achter

Kreunend komt Nick overeind. Zijn hoofd voelt zwaar en zijn slapen bonken. Hij rilt en moet hoesten door de koude lucht die zijn longen in stroomt. Langzaam dringt het besef tot hem door dat een sneeuwdek door de openstaande deur naar binnen komt. Nick wankelt naar de deur en probeert hem te sluiten, maar hij krijgt er geen beweging in. Als hij naar buiten kijkt, ziet hij in alle richtingen een eindeloze witte vlakte.
Rillend van de kou loopt hij terug naar binnen. Hij bevindt zich in een kleine hut die hij niet kent, met in het midden een tafel waar twee houten stoelen onder zijn geschoven. In de verste hoek ziet hij een haard met de smeulende resten van een vuur. Naast de haard staat een grijze fauteuil onder een klein raam en daarnaast staat een verdorde kerstboom, versierd met witte ijspegels. Tegen de wand tegenover de deuropening staat een houten bed dat gedeeltelijk schuilgaat onder een dunne laag sneeuw. Nick schrikt als hij aan de wand naast het bed een spiegel ziet. Het is de spiegel van Christine en die hoort hier niet te hangen. Lees verder